Het moet gezegd: bloed kruipt waar het niet gaan kan. Wij zijn gewoon geen stadsmensen. Geef ons maar een berg, een wandeling door een bos, een rondscharrelende beer. Dan zijn we gelukkig en voelen we ons op ons best. Daarover straks meer.
Op weg naar Thousands Islands
Wat hebben wij een paar prachtige dagen achter de rug en wat waren we moe. Pleuni was zo moet dat ze de hele nacht nauwelijks tot niet heeft geslapen. Alle belevenissen blijven dan in je hoofd malen en dat doet je slaap geen goed. Ook trok er vannacht een buienlijn over en dat veroorzaakte regen en af ten toe even wat extra wind. Daar werden we ook steeds wakker van. Ongelofelijk maar waar: we waren gewoon weer om 6 uur wakker. Gert maakte de reisblog nog even af en Pleuni maakte het ontbijt en toen we de weerapp openden zagen we wel meteen dat we geen beste dag zouden krijgen. Nou gaan we echt niet klagen want we hebben er al twee schitterende dagen opzitten.Nadat de camper reisklaar gemaakt was, reden we richting Lansdowne, een klein dorpje midden in het Thousand Islands gebied.
Gewoon aardige mensen
We moesten ongeveer 250 kilometer rijden en daarom besloten we toch maar weer even te gaan tanken. Bij het tankstation in een heel klein dorpje waren we blijkbaar het gesprek van de dag. Op onze nummerplaat staat dat de camper afkomstig is uit British Colombia dus iedereen dacht dat we daar vandaan kwamen. Hele verhalen kregen we te horen van de mensen die ook stonden te tanken over hoelang we dan wel niet gereisd moesten hebben. We lieten ze even gaan en legden toen uit dat we vanuit Halifax kwamen en de camper terug gingen brengen naar Vancouver (British Columbia(. Al snel werd gezegd dat we wellicht dan wel twee hele dagen moesten reizen om er te komen. Heel zachtjes zeiden we dat we er vier weken over gingen doen….. dat zijn ze hier niet zo gewend blijkbaar want we werden er om bewonderd. Leuk is dat iedereen zo aardig is, en ze je het gevoel geven dat ze je deze reis gunnen. We leerden er van dat wij ook wat gastvrijer in Nederland kunnen zijn. Daar wordt je bijna nooit aangesproken en als je dat zelf bij andere Nederlanders doet dan denken ze dat je rijp bent voor opname in de psychiatrie 🙂 Een glimlach en een aardig woord kosten niets dus… weer wat geleerd. Na het tanken zetten we koers richting de supermarkt om ons avondeten in te slaan. Dit was ongeveer halverwege onze reis van vandaag. In het begin ging het allemaal nog aardig maar toen we in de verte de donkere luchten zagen, wisten we wat ons te wachten stond: Slecht weer! Dat duurde niet lang want al snel kwam de regen met bakken uit de lucht. Niet zo maar een buitje dus en ook niet maar heel even. Het zou uren achter elkaar regenen. We laten ons niet door wat regen uit het veld slaan maar we waren toch wel bang dat onze geplande boottocht langs de Thousand Islands wellicht niet door zou kunnen gaan.
Change of plans: liever natuur dan cultuur
Des te dichter we bij de camping kwamen des te duidelijker werd het: we zouden vandaag niet kunnen genieten van de prachtige omgeving waar we naar toe op weg waren. We spoelden bijna van de weg en dan ga je echt niet op een bootje zitten. Pleuni zie niets, want Gert had de reis gepland zoals hij ook graag wilde. Gert zei niets want we hadden nu eenmaal alles gepland en vastgelegd. Net voor de aankomst op de camping zeiden we bijna tegelijkertijd: kunnen we onze plannen niet wijzigen? We moesten er samen om lachen want natuurlijk kon ons plan gemakkelijk gewijzigd worden. We kozen er voor een dag Toronto te laten schieten en de camping hier met een dag te verlengen. Morgen is het namelijk veel beter weer en kunnen we wel een boottocht en een wandeltocht maken. Een oude vos verliest nooit zijn streken, we houden beiden nu eenmaal meer van de natuur.
De camping: zo mooi!
Op de camping aangekomen was het snel geregeld. We konden een dag langer blijven en kregen een mooi plekje. De camping is wel iets te luxe voor ons maar ja we doen het er maar mee. We hadden de camper nog maar net neergezet en aangesloten toen de hemel weer openging. We hadden heel optimistisch hout gekocht voor een kampvuur maar dat kunnen we wel vergeten vanavond. We genoten nog wel van de extra rust die we nu onverwacht kregen. De beentjes weer even tot rust laten komen is niet verkeerd. We dronken op ons gemak een glaasje wijn en maakten het avondeten. Super relaxed dus. Morgen hopen we te gaan genieten van de omgeving…. en anders zien jullie ons weer in Toronto. Een plan kan altijd weer veranderen toch?
