Al weer een prachtige dag vandaag. Meteen na het opstaan was daar al weer de zon die het berggebied om ons heen prachtig verlichtte en uiteraard verwarmde. We hadden lekker geslapen. Onze buren waren ook al wakker en deze waren wel tot een praatje bereid. Dat kun je hier niet van iedereen zeggen. In tegenstelling tot Amerikanen zijn Canadezen wat minder geneigd om een gezellig praatje te maken. We wisselden de laatste nieuwtjes uit en gingen lekker in het zonnetje ontbijten. Heerlijk relaxt zo. Nadat we alles weer hadden opgeruimd en de blog dankzij het fantastische internet (maar niet heus) online stond, vertrokken we richting uitgang. We werden echter al snel geappt door een van de trouwe lezer Karl die had gezien dat de fotolink niet in orde was. Al rijdend naar de uitgang maakte Gert dit in orde en toen Karl het sein brandmeester gaf reden we weg.
Opnieuw Whistler
We hoeven vandaag niet zo ver te rijden dus kunnen we het rustig aan doen. We zitten al midden in een berggebied en de weg was daar ook naar. Veel slingerende wegen met veel stijgen en dalen. De wegen waren behoorlijk slecht. Dit is waarschijnlijk het gevolg van een strenge winter. Gelukkig was het op de weg helemaal niet druk en we konden het dus rustig aan doen. Al snel kwamen we aan in Whistler. Hier zijn in 2010 de Olympische winterspelen gehouden en Gert was hier al eens geweest samen met zijn vader. We besloten even door het stadje heen te rijden maar al snel gingen we weer verder.
Nairn Falls
ZevNa een uurtje of twee rijden kwamen we langs een bord waarop de Nairn Falls werd aangekondigd. Gert had deze tijdens het plannen van de reis niet kunnen ontdekken dus we waren nieuwsgierig wat dit nu eigenlijk was. De tocht was een kleine 3 kilometer dus we besloten hier te stoppen en de waterval te gaan bezichtigen. De tocht was prachtig en voor ieder type wandelaar geschikt. Even later kwamen we al op de plaats van bestemming aan en genoten we van de grote waterval. Vele liters water donderden per seconde naar beneden. Wat een herrie levert dat op. Na een half uurtje te hebben rondgekeken hadden we genoeg gezien en liepen we terug naar de camper.
De Lunch En Naar Joffre Lakes
Het volgende stadje op de planning was Pemberton. We reden hier om half één binnen en besloten een hamburgertje te eten bij de plaatselijke McDonalds. We genoten van dit eten omdat het hier op bestelling klaar gemaakt wordt en dus echt lekkerder is dan bij ons in Nederland. Na even gezeten te hebben en een review te hebben gemaakt voor het vriendelijke personeel gingen we weer verder. We moesten nog zo’n 80 kilometer afleggen en wilden onderweg ook nog een kleine hike lopen. De wegen veranderden en het gebied werd steeds ruwer. Wat een natuurpracht hier maar ook wat een werken om de camper door alle bochten heen te krijgen en de vele stijle wegen en enorme dalingen goed te doorstaan. Na een anderhalf uur rijden en enorm genieten kwamen we bij een korte trail aan naar een van de Joffre Lakes. Duidelijk was inmiddels wel dat we een stuk hoger zaten dan eerst want om ons heen lag er overal nog veel sneeuw. De hike die we wilden lopen lag nog vol met een meter sneeuw en het was dus een heel geglibber en gedoe om uiteindelijk het meertje te bereiken waar de hike eindigt. Het meertje lag nog halfvol met ijs. Toen Gert foto’s wilde gaan maken kwam hij er achter dat hij een fotolens vergeten was. Pleuni bood aan om terug te lopen maar bij aankomst bleek ze de verkeerde lens te hebben meegenomen. Wat een gedoe. Gert besloot toen zelf nog maar een keer terug te gaan en kwam een half uur later uiteindelijk met de juiste lens aan. Het was geen straf om aan de kant van het meer te wachten want de zon was heerlijk warm en fel. We moesten zelfs oppassen om niet te verbranden. Tot onze grote verbazing waren er twee gasten die besloten in het meer te gaan zwemmen. We denken dat het water maximaal een graad of 3 was omdat er nog ijs op lag dus we deden hun dat ook niet na. We vonden het zelfs wat angstig want wat moesten we doen als er iets mis ging.Wij hadden geen zin in onderkoeling. Gelukkig kwamen ze er weer heel uit maar de jongen klaagde wel over druk op zijn borst… mmmm een AED was niet voor handen maar we zien wel. uiteindelijk stabiliseerde de jongen en lieten we het maar los. Gert had inmiddels de foto’s gemaakt en we liepen terug naar de camper voor ons laatste stukje.
Nieuwe Vrienden Onderweg
Dit was met het stukje wel. De natuur werd nog ruwer, de wegen nog stijlen en slechter en de uitzichten adembenemend mooi. Bij een uitzichtpunt stopten we en daar ontmoeten we vijf jonge gasten die ook vakantie vierden. Ze waren Canadees en ook op weg naar Liloooet. We wisselden gegevens uit en nodigden ze uit om ons in Nederland te bezoeken. We zien wel wat er van terecht komt.
BBQ
Na nog een half uurtje rijden reden we Liloooet binnen en we vonden al snel onze camping. Wat een apart geval was dat. De camping lag op een helling aan de rivier en de plekjes waren piepklein maar wel met een geweldig uitzicht. De eigenaar was aardig maar het internet was wederom prut. Vandaar dat we de blog ook niet eerder konden publiceren. We verkenden de omgeving en ontmoetten onze buren (Duitsers, die helaas niet zo spraakzaam waren). rond acht uur was de temperatuur zodanig gezakt dat het verantwoord was om buiten te gaan eten. We staken ons houtvuurtje aan en na even te hebben gewacht maakten we ons eten klaar (geroosterde paprika met vlees en een boterham). We genoten van ons eten en om half tien waren we allebei zo moet dat we besloten om lekker te gaan slapen. In tegenstelling tot andere dagen had Gert niet eens zijn foto’s uitgezocht maar dat zien we morgen dan wel weer.
