Vanmorgen waren we even in de war want we wisten niet waar we waren toen we wakker werden. De zon scheen door de ramen en we lagen op een heerlijk bedje. Na even wakker te zijn wisten we het weer: we zijn in Abbotsford bij onze familie. Het was nog erg vroeg maar er was al leven de brouwerij. We stonden dus op, maakten ons bed op en konden meteen aanschuiven aan het ontbijt. We namen alle tijd om aan het ontbijt gezellig bij te kletsen. Nadat alles opgeruimd was en Gert de reisblogs afgemaakt had, gingen we op pad.
Op naar vrienden
Met Wil en Gompie, de hotdog van het huis, gingen we op bezoek bij de vrienden die we gisteren ontmoet hadden. Ze woonden op een prachtig plekje aan de grens met Amerika. We werden hartelijk ontvangen met koffie en gebak. We hadden bepaald geen spraakstof te weinig want er werd wat afgepraat. We genoten van het prachtige uitzicht want waar je ook stond keek je uit op de bergen met prominent in het midden Mount Baker. De tijd vloog voorbij en uiteindelijk kregen we van de heer des huizes een rondleiding. Wat een prachtige property. Een mooie stal met lieve koeien, een prachtige werkplaats en een minitueus onderhouden groente tuin. Hier zou je ook zelf willen wonen alhoewel het onderhoud wel veel werk vraagt.
The Nursery
Na de rondleiding gingen we weer richting huis om de hond terug te brengen. We stapten meteen weer in de auto en reden richting de nursery waar Kees was. Ook hier kregen we een rondleiding en we genoten van alle bloemen en planten die hier gekweekt worden. Wat een werk zeg.
Ford Langley
Rond half een reden we terug naar huis en kregen we een lunch. Die konden we lekker in het zonnetje buiten op eten. De middag hadden we in principe vrij maar Pleuni wilde heel graag gaan kijken in Fort Langley. We besloten niet over de highway te gaan maar de wegen binnen door te nemen. Het was een prachtige route en we genoten alleen al van de heenreis. Na een drie kwartier rijden kwamen we in Fort Langley aan. Een heel authentiek dorpje waar het behoorlijk druk was. We moesten even zoeken om een parkeerplaatsje te vinden maar uiteindelijk lukte dat. We begonnen bij het treinstation. Het is niet meer in gebruik maar is nu een historic site. We genoten van het zonnetje en het prachtige weer en liepen op ons gemakje de straatjes door. Wat een leuke winkeltjes heb je hier. In het allereerste winkeltje vonden we een passend cadeautje voor onze gastheer. Na een uurtje te hebben rondgelopen gingen we weer terug naar ons tijdelijk verblijf.
Terug naar Abbotsford
Het was inmiddels 6 uur en dan zouden we gaan eten. Er was echter onverwacht visite gekomen en we moesten nog even op het eten wachten. Geen probleem. We moesten onze cache nog onderhouden en dat konden we dan nu mooi even doen. Toen de visite weg was ging Kees nog even het gras maaien en konden daarna meteen aan tafel.
We genoten van het heerlijke eten. Ruim twee uur zaten we aan tafel en wisselden van alles en nog wat met elkaar uit. Om half tien gingen we aan de koffie en even later waren we allemaal moet en gingen we naar bed. Morgen gaan we naar huis met pijn in ons hart want deze twee laatste dagen waren onvergetelijk. We hopen hier snel weer terug te komen.