Een hotel op zijn tijd is echt geen slecht plan. We hadden een prachtige kamer met bureau, bankstel en een reuzenbed. Het enige lastige is dat als je midden in de nacht wakker wordt en nog half slaapt, je afvraagt waarom de camper er zo anders uit ziet. Dan moet je echt even in je ogen wrijven en op zoek gaan naar het toilet. Wees niet ongerust, dat is allemaal gelukt.
Morgenstond, regen op de grond.
We werden, heel laat voor ons doen, maar super uitgerust wakker. We hadden echt een superbedje en dat merkte je dan meteen aan hoe vast we hebben geslapen. Rond acht uur stonden we op en kleedden we ons aan om naar het ontbijt te gaan. Over dit ontbijt valt niet veel te vertellen: gewoon een simpel Amerikaans ontbijt met hier en daar wat onhygiënische kantjes. Zo gebruiken ze hier geen handschoentjes om het brood bij te vullen. Vegen ze hun handen schoon aan de doek waarmee ze net de tafels hebben afgenomen. Niet over nadenken Pleuni, gewoon eten. Brrrrrr. We hopen maar dat onze opvoeding er toe bijdraagt dat we niet te snel ziek worden van bacteriën. Terug op de kamer zagen we dat het weer wat somber was en binnen notime begon het te regenen. Pleuni kroop op de bank om lekker te lezen. Gert ging aan het werk om de reisblogs te publiceren. Om 11 uur was alles klaar en scheen het zonnetje een pit in de grond. Mooi getimed toch?
Bridal Falls
We besloten naar de Bridal Falls te rijden. Dit was normaal gesproken zo’n 40 kilometer rijden maar we wilden graag lokaal rijden om de omgeving beter te kunnen zien. We deden er daarom wel even wat langer over. Rond lunchtijd kwamen we bij Bridal Falls aan. We parkeerden op de bijbehorende parkeerplaats en liepen de kleine wandeling naar de plek waar je de waterval goed kon zien. Gert maakte daar natuurlijk foto’s en na enig overleg besloten we toch nog een stukje hoger te lopen. Overleg was nodig omdat de weg naar boven een soort bergpad was. Eigenlijk meer een gemsenpad, Door dit pad te volgen kwam je onder de waterval terecht. Naar boven lopen was echt lastig en we moesten dus handen en voeten gebruiken, zeker omdat het net geregend had en het pad, als je het pad mocht noemen, best glibberig was. Eenmaal boven, genoten we van het uitzicht en maakten we natuurlijk weer de nodige foto’s. Naar beneden gaan was een drama. We gleden steeds uit en het pad was echt super steil. Dat merk je dan eigenlijk pas als je naar beneden gaat. We waren blij dat we heel beneden aankwamen. Pleuni krijgt steeds vaker last van hoogtevrees en dat speelt nu toch wel parten. Therapie lijkt de enige oplossing maar dat is voor thuis 🙂
Fraser River
De regen was weer terug en daarom besloten we geen andere tochten meer te maken. Gert zette een prachtige route uit langs de Faser River. We genoten van het berglandschap en van de prachtige rivier. De zon kwam af en toe wel weer heel fel tevoorschijn en op dat moment werden de vergezichten nog mooier. Rond half vijf kwamen we niet moe maar wel voldaan weer bij ons hotel aan. We kochten in het winkelcentrum wat te eten en aten dit op onze kamer op.
Sportief hoor!
Na het eten gingen we nog zwemmen en Pleuni ging later nog even sporten in de gym van het hotel. Toen ze bezweet terug kwam, trokken we de zwemkleding aan en doken we nog even het zwembad en de hottub in. Heerlijk zo’n hotel met al deze voorzieningen. Morgen gaan we naar de Sunshine Coast. We zien er naar uit om Kees en Wil te ontmoeten. Hopelijk zijn ze al weer uitgerust van hun trip naar Nederland. We zullen zien.
