Vandaag scheen de zon toen we wakker werden maar was het echt ijskoud in de camper. De kachel zetten we dus maar snel aan en rond half negen (voor ons doen erg laat) stonden we op om de dag te beginnen. Na ons ontbijt en de dagelijkse beslommeringen die nodig zijn om op pad te gaan, reden we rond half tien weg richting Atabasca Falls. Voordat we echter de campground afreden gingen we eerst het vuile water dumpen en schoon water inslaan. We hadden gisteren heerlijk gedoucht in de camper maar dan moet je dus wel weer zorgen dat je van dit water afkomt. Er stond een behoorlijke rij voor de dumpplaats maar toen wij ons aansloten in een rij, werd deze rij al spoedig korter en waren we toch nog snel aan de beurt. Met vers water aan boord vertrokken we richting de watervallen. De zon kwam mondjesmaat door de wolken heen maar het was droog en de temperatuur niet onaangenaam.
Athabasca Falls
Na een klein half uurtje rijden kwamen we op de plaats van bestemming aan. We trokken ons wandeltenu aan en gewapend met fototoestel en statief liepen we naar de watervallen. Aan het begin van het wandelpad stond een standje van Parks Canada. Hier kon je allerlei vragen stellen over de natuur en werd er voorlichting gegeven over de beetle die in Jasper zoveel schade heeft aangericht. Duidelijk werd dat ze in deze omgeving nu wel dode bomen kappen en zien dat de natuur langzaam aan veranderd. Eigenlijk is het wel goed dat het aantal bomen uitgedund wordt dat het wildlife bijna niet meer door de dichte bossen kon leven. Na de voorlichting liepen we door en probeerde Gert mooie foto’s te maken. Op de plek aangekomen waar hij de foto’s wilde gaan schieten, ontdekte hij dat de batterij van zijn fototoestel leeg was en moesten we weer helemaal terug lopen naar de camper om dit euvel te verhelpen. Tja, we worden er wellicht alleen maar fitter en hopelijk slanker van. Toen we voor de tweede keer op de plek aankwamen nam Gert uitgebreid de tijd om de foto’s te maken. De zon liet zich echter veel te weinig zien en dat maakte de foto’s er niet mooier op. Na een deel van de ochtend hier aan besteedt te hebben, liepen we terug om in onze camper uitgebreid te gaan lunchen. We besloten dat het wellicht goed zou zijn om aanstaande dinsdagochtend naar de watervallen terug te gaan en opnieuw te proberen mooie foto’s te maken. We zullen wel kijken hoe het weer dan uitpakt.
Naar de volgende Wandeling
Na de lunch besloten we nog een trail te gaan lopen. Het werd een trail in de Valley of the Five Lakes. Deze trail start direct aan de 93, de Icefield Parkway, richting Jasper. Het was maar een klein stukje rijden en toen we daar aankwamen was het weer opeens behoorlijk opgeknapt. De zon scheen uitbundig en het was lekker warm geworden. De parkeerplaats was waarschijnlijk hierdoor ook goed gevuld. We moesten wel even moeite doen om een plekje te vinden. Toen we goed en wel stonden kwam er een parkranger langs die controleerde of wij wel een geldige Parkpass hadden. Dit is echt de eerste keer voor ons dat we een controle hierop zien gebeuren. Natuurlijk zijn er altijd weer mensen die zonder parkpass het park binnenkomen. Wat er met deze mensen verder gebeurd weten we eigenlijk niet. Een boete wellicht? Enthousiast geworden door het mooie weer trokken we snel onze wandelschoenen weer aan en gingen we op pad.
De Vallei en de Meertjes
De trail was een mooie route door dichte bossen, langs enorme bomen en na heel lang wandelen zagen we The first Lake. Het meer viel op door zijn diepblauwe kleur. Zo blauw hebben we een meer eigenlijk nog nooit gezien. Toen Pleuni even wilde voelen hoe koude dit prachtig heldere water was, viel haar drinkfles uit haar rugzak en dreef het meer in. Dat is nou jammer. We laten niet graag spullen in de natuur achter die daar niet horen. Pleuni deed er alles aan om haar fles weer te pakken te krijgen maar dat viel nog niet mee. Na veel getob dreef de fles per ongeluk de goede kant op en met behulp van een tak was de fles weer retour. We vervolgden onze tocht en na veel geklauter (de paden waren soms best stijl) kwamen we bij The Second Lake. Dit meer was niet zo prachtig blauw en lag diep verscholen tussen de bomen. Op naar het derde meer dan maar. Het derde en vierde meer bleken vlak bij elkaar te liggen en waren ook weer bijzonder mooi blauw van kleur. We waren ondertussen moe geworden van de vele kilometers die we al afgelegd hadden en besloten bij het derde meer even te rusten. Er waren geen bankjes of stenen beschikbaar dus we gingen naast het wandelpad zitten met onze benen boven de stijle afgrond richting het meer. Het zat eigenlijk best lekker want het zonnetje verwarmde ons prima. Na het vierde meer konden we besluiten terug te lopen richting de parkeerplaats maar wij besloten om het meer heen te lopen en zo ook wellicht nog een glimp op te kunnen vangen van het vijfde meer. Dat lukte. Het vijfde meer was een heel groot, zeer blauw meer en om dit meer heen zaten veel wandelaars te genieten. Er was een houten steiger aangelegd en we besloten daar naar toe te lopen om een foto van het meer te kunnen maken. De dames en heren die er al op zaten vonden het niet zo’n goed idee dat wij er ook op zouden komen. De angsthazen. Zodra wij er op stapten begonnen ze allemaal angstig te doen alsof het hele gevaarte zou zinken. Na de nodige foto’s te hebben gemaakt liepen we het laatste traject van ruim 2 kilometer richting de parkeerplaats. Het was een behoorlijk bewegelijk dagje geweest zo en onze voeten waren behoorlijk moe.
Tijd voor een Kampvuurtje
Rond half zeven kwamen we bij de camper aan en reden we richting de campground. Daar aangekomen kochten we weer een fire permit en maakten we ons eten boven het kampvuur klaar. Toen het koud begon te worden, gingen we naar binnen en na koffie te hebben gedronken, maakten we de reisblog gereed en gingen we al vrij vlug slapen. We hebben vandaag meer dan 15 kilometer gelopen en dat voelen onze beentjes best wel. Tot morgen dan maar weer.
