Het was vanmorgen toen we wakker werden berekoud en dat terwijl we helemaal geen beren hebben gezien. Zelfs in onze slaapzakken was de kou doorgetrokken en Pleuni had kramp in haar benen van de kou. Na wat extra kleding aangetrokken te hebben kropen we onze bedjes weer in, in de hoop dat we nog even warm konden worden en konden slapen. We wilden de kachel het liefst niet gebruiken omdat die een onaangename warmte afgeeft. Het lukte om weer in slaap te vallen en toen we wakker werden scheen zowaar de zon op onze gezichten. We hadden eigenlijk op slecht weer gerekend dus toen we de zon zagen, wilden we meteen uit bed. Het was echter nog wel steeds erg koud en we capituleerden. We zetten toch de kachel maar even aan. Samen maakten we een eenvoudig ontbijt en aten dat snel op.
Lake Louise
Toen de camper rijklaar was gemaakt en onze jassen in winterstand waren gebracht gingen we op weg naar Lake Louise. We wilden daar een hike gaan lopen en wat de temperatuur betrof hielpen onze nieuwe tri-climate jassen wel mee. Toen we namelijk onze camper geparkeerd hadden en uitstapten hadden we het niet meer koud. Als eerste liepen we naar Lake Louise. Ook hier zijn we al eens eerder geweest maar toen hing het hier overal vol met rook. Nu scheen er een stralende zon en was de lucht strakblauw. Wat was het hier mooi. Om een bevroren meer lagen diverse hoge bergen die allemaal nog besneeuwd waren. Het was een prachtig gezicht. Gert maakte de nodige plaatjes en haalde onze oude reisblog er bij om het verschil met twee jaar geleden te kunnen zien. Tja dan was het nu toch echt wel duizend keer fraaier.
Mirror Lake Trail
Nadat we aan het begin van Lake Louise hadden rondgelopen besloten we de hike naar Mirror Lake te doen. Overal om Lake Louise lag nog veel sneeuw en ons pad richting Mirror Lake lag vol met een dikke laag sneeuw. We hadden geen spikes voor onze schoenen bij ons. Dat was in dit geval wel heel handig geweest. Ook onze wandelstokken lagen nog thuis in de caravan en die misten we hier toch ook wel. We besloten het er op te wagen. In de verste verte waren geen mensen te bekennen maar we zouden wel zien. Op ons gemak liepen we naar boven en na een half uur hoorden we ook andere wandelaars om ons heen. We werden inmiddels ook al door wandelaars ingehaald die bepakt met pikhouweel en schep deze route liepen. We liepen rustig door en kwamen zonder glijpartijen terecht bij een plek op de hike waar het echt niet meer te lopen was. Via boomwortels en een paar houten planken lukte het ons toch om het pad weer te bereiken en zagen we dat de wandelaars met de pikhouweel bezig waren om dit deel van de route sneeuwvrij/beloopbaar te maken. Ze hakten in de sneeuw een soort trap uit. Wij liepen echter door, af en toe wel onzeker of we wel echt door moesten gaan maar het lopen viel ons niet zwaar en we zouden wel zien hoe we weer beneden kwamen. Omhoog lopen in de sneeuw is namelijk veel gemakkelijker dan uiteindelijk weer naar beneden gaan omdat je dan gemakkelijker wegglijdt. Rond het middaguur bereikten we ons doel: Mirror Lake. Alhoewel er geen sprake was van een spiegelend meer, was het toch prachtig om dit bevroren meer te zien, omringd met hoge besneeuwde bergtoppen. We besloten hier onze lunch te gebruiken. Heerlijke broodjes met pindakaas, die voor de benodigde energie. We genoten er echt van en werden ook nog bezocht door een chipmunk die toch wel graag iets van onze broodjes wilde eten. Ze zijn daarin heel slim want toen Gert zijn broodje even neerlegde om een foto te maken probeerde deze rakkers zijn broodje te kapen. Net op tijd greep Gert in want we willen niet dat ze voedsel eten dat mensen eten.
Lake Agnes Trail
Na gerust te hebben stonden we voor de keuze of nog door te lopen naar boven of de terugtocht te aanvaarden. De tocht naar boven was niet ver maar wel stijl en de sneeuw laag was hier alleen nog maar dikker. Bovendien liepen we door Avalanche Country en liepen we ook nog het risico een lawine op onze pet te krijgen. Ondanks al deze nadelen besloten we het er op te wagen. De route was inderdaad heel stijl en er lag ontzettend veel sneeuw maar de uitzichten over het dal waren echt schitterend. Na een half uurtje lopen kwamen we uiteindelijk aan bij Lake Agnes. De foto’s moeten alles wel zeggen. Het was er prachtig. Na lekker op een nog niet geheel uitgegraven bankje in het zonnetje te hebben gezeten, vingen we de terugtocht aan. Pleuni moest nog even wennen aan het sneeuw lopen maar dankzij de aanwijzingen van Gert ging dat steeds beter. Je moest op het pad blijven, op je hakken lopen en vooral rustig lopen. Toen Pleuni een omhoog lopende wandelaar de ruimte wilde geven stapte ze naast het pad en was ze opeens een been kwijt. Die was compleet door de sneeuw gezakt. Grote hilariteit alom en de wandelaar hielp haar uit dank weer op het rechte pad. Tja goedheid wordt dus niet altijd beloond :-). Na ruim een uur lopen waren we beneden en trokken we de conclusie dat we een juiste beslissing hadden genomen om deze hike toch te doen. Met de camper reden we terug naar de camping.
Een Verrassende Avondmaaltijd
We zetten de stoeltjes al vast weer op onze plek en reden terug om te gaan douchen. De camping is zo groot dat je dus echt met je camper naar het douchegebouw moet rijden. We hebben heerlijk gedoucht en reden daarna door naar het dorpje om nog wat kleine boodschapjes te doen. Daar aangekomen liepen we een bakery in die gisteren heel erg druk was. Het was de Laggan’s Bakery. Je kon hier van allerlei lekkers kopen en Gert besloot hier sausage rolls en een turkey pie te kopen plus nog wat lekkere koeken voor vanavond. We aten de rolls en de pie meteen in onze camper op want we hadden echt vreselijke honger. Eerlijk gezegd voelden we ons op dat moment de koning te rijk. Kijk ons nu eens lekker in ons campertje genieten. Na deze maaltijd deden we nog wat inkopen in de Village Market en toen reden we weer naar de camping. De stoeltjes stonden op ons te wachten en tot het moment dat de zon achter de bergen verdween hebben we heerlijk buiten genoten van het prachtige weer.
Leuk was ook nog te zien dat een karavaan helblauwe fietsers en ditto campers was neergestreken op de plaatsten achter ons. Deze karavaan fietste voor het goede doel en probeerden Canada van West naar Oost te doorkruisen. Intiatiefnemer bleek een oud Paralympics winnaar te zijn. Getuige hun website hadden ze reeds voor 70% van de kilometers aan sponsorgelden binnen. Rond half zeven gingen we naar binnen omdat wij het te koud vonden worden. Gert startte met het in orde maken van de foto’s en Pleuni deed de afwas en zette koffie. We maakten de reisblog af en de rest van de avond brachten we door met lezen, het afkijken van de film van gisteren en gewoon lekker niets doen. Het weerbericht voorspelt morgen regen maar wij hopen dat het mee gaat vallen. Vandaag zou het ook slecht weer zijn en we kregen een hele mooie dag om te hiken. Tot morgen voor de laatste dag in Lake Louise!