Vanochtend werden we wakker met regen op ons dak. Het mooie weer moeten we helaas inruilen voor iets kouder en instabieler weer. We hadden er uiteraard al op gerekend maar geef ons toch maar zon. We besloten daarom de wekker en omgevingsgeluiden te negeren en lekker te luieren. Om half tien (en dat is voor ons ongekend laat) kwamen we uiteindelijk uit bed om te ontbijten. Nadat we dit opgeruimd hadden liepen we gezamenlijk naar het wasgebouw om ons te verfrissen en toen wandelden we op ons gemak terug naar de camper. Het regende af en toe maar het was niet heel erg veel. Na lekker wat geluierd te hebben in de camper besloten we na de lunch op pad te gaan.
Op zoek naar brandstof
We kunnen niet hoog de bergen in door het slechte weer maar we hadden op de heenreis nog een aantal interessante punten overgeslagen die we nu wel zouden kunnen bekijken. Voordat we echter op pad konden gaan moesten we ons slurpende monster weer tevreden stellen en de 200 dollar die we prepaid aangaven verdwenen als sneeuw voor de zon. We zijn blij dat we thuis niet zo’n slurper hebben. Na het tanken gingen we dan op pad.
Treinkunsten
Allereerst waren daar de Spiral Tunnels. Toen we uitstapten en snapten waar het hier om ging zei Pleuni meteen dat ze dit ook al eens eerder had gezien in een uitzending over het treinverkeer in Zwitserland. Het was dan ook heel grappig dat een van de eerste borden gingen over de Zwitserse uitvinding om treinen op een veilige manier over een hoge berg te kunnen laten rijden. Ze hadden in Canada al van alles geprobeerd maar steeds liep dit uit op ongelukken en daarom riepen ze Zwitserse hulp in die in de berg een tunnel spiraal bouwden waardoor treinen langzaam de hoogte konden overbruggen. Het was dan wel weer apart om te lezen dat ze wisten dat ze voor het treinvervoer meerdere locomotieven nodig hadden om de berg op te komen maar blijkbaar vergeten waren hoe dit dan moest met het afdalen. Nadat de tunnels open waren verongelukte de eerste trein op weg naar beneden omdat ze onvoldoende konden afremmen en dus in de rivier terecht kwamen met meerdere doden tot gevolg. Het is wel triest maar eigenlijk moesten we er ook wel om grinniken. Het leek hier wel te gaan om trial and error: gewoon proberen, oeps er is iets misgegaan.
Het Bezoekerscentrum in Field
We wilden eigenlijk op een trein wachten maar plotseling begon het heel hard te waaien en te regenen en daarom besloten we door te rijden naar Field. Een klein dorpje langs de trans canadian highway waar ook het bezoekerscentrum van het park Yoho was gevestigd. Na een rondrit door het dorp bleken, getuige de uithangborden, veel huizen blijkbaar in de zomerperiode verhuurd te worden. Verder kon je hier echt niet verdwalen zo klein was het dorp. Hierna stopten we bij het bezoekerscentrum van Yoho National Park. Hier zagen we nog een maquette van de Spiral Tunnels en zagen we wat er gebeurde als mensen niet goed oppassen met hun eten.
Jack’s Story
Het ging over beer Jack die één keer de kans had gezien om eten uit een auto te roven. Toen hij dat eenmaal wist bleef hij auto’s openbreken. De parkrangers hebben ruim drie jaar geprobeerd om Jack naar een ander gebied te verplaatsen zodat hij zou stoppen met zijn berestreken maar Jack was verslaafd en wat men ook deed hij stopte niet. Uiteindelijk hebben ze in september 1999 besloten de beer af te maken. Hij staat nu opgezet in het bezoekerscentrum. Best wel triest dat zo’n prachtig dier door slordigheid van de mens het leven moest laten.
Afgesloten
Na alles gezien te hebben reden we door omdat we dachten dat we nog naar een waterval konden lopen, maar dat bleek een vergissing. We stopten nog even bij een rustplaats aan de rivier en maakten nog wat foto’s. We besloten daarna om om te draaien en te kijken of we naar Morrain Lake zouden kunnen gaan. Daar wilden we twee jaar geleden ook al heen maar toen was het in verband met de grote drukte afgesloten. Nu bleek dat de weg weer was afgesloten in verband met wegwerkzaamheden. We besloten dan maar om naar huis te gaan.
Het Avondritueel
Bij aankomst op de camping reden we langs het dumpstation om al het vuile water weg te gooien. Gert houdt daar niet echt 🙂 van en daarom deed Pleuni dit. Na alles weer gedesinfecteerd te hebben (het is een vuil karweitje) reden we weer naar ons plekje en we zagen dat de camping al weer behoorlijk vol begon te raken. Het was al weer etenstijd dus maakte Pleuni het eten klaar. Na het eten ruimden we alles op en de avond gebruikte we allebei voor onze eigen hobby’s (lezen, puzzelen, film kijken). Toen was het al weer tijd om te gaan slapen. Morgen gaan we naar Canmore om vandaar uit de stad Calgary te gaan bezoeken. We zijn benieuwd.