We zijn in Mexico aangekomen en om precies te zijn in Costa Maya. Toen we wakker werden, zagen we in de verte de haven al liggen waar we pas om elf uur aan zouden meren. We gingen dus eerst maar in ons stamrestaurant de Windjammer ontbijten. Dat idee hadden blijkbaar heel veel mensen. Buiten was het drukkend warm en er was veel bewolking boven de zee zichtbaar. Eenmaal in het restaurant bleek het pittig druk te zijn maar gelukkig vonden we redelijk snel een tafeltje. Genietend van ons ontbijt keken we naar buiten en zagen alleen nog maar water. We moesten nog maar tot 11:00 geduld hebben. Tegen 11:00 uur zagen we het land opdoemen en kwamen steeds dichterbij de pier. We zagen op het land uitgestrekte bossen met uiteraard bomen die wij thuis niet tegenkomen. Verder was er een kunstmatig dorpje zichtbaar dat onder beheer van de cruisemaatschappijen is gebouwd en waar natuurlijk heel veel toeristische winkeltjes gemaakt zijn met kunstmatig hoge prijzen. Karl zei dat we daar als eerste een Diamond International zouden aantreffen. We zijn benieuwd. Voor we op pad gingen, aten we eerst nog onze lunch in het Windjammer buffet en toen was het toch eindelijk zo ver om te vertrekken.
Mexico
Via dek 3 en 2 kwamen we buiten en nogmaals viel ons de hoge temperatuur en vochtige lucht op. Nadat we de pier uitgelopen waren, kwamen we inderdaad in het geknutselde dorpje terecht en inderdaad… de eerste winkel was een Diamond International. Afgesproken werk lijkt het ons 🙂 Na een aantal winkeltjes te zijn gepasseerd, kwamen we op een pleintje waar een grote metalen paal was opgericht met bovenop een draaiend deel met een aantal touwen eraan. Eronder stonden een aantal verklede Mexicanen en vervolgens begonnen ze de paal in te klimmen om uiteindelijk bovenop het draaiend deel plaats te nemen. Ze bleken een Danza del Volador (dans van de vogelman) te doen en dit is blijkbaar een folkloristische activiteit van Mexicanen te zijn. Vroeger was dit een vruchtbaarheidsritueel voor een Totonaakse regengod. Toen ze eenmaal de touwen om de top hadden gewikkeld, maakten ze zichzelf vast aan en begonnen hangend aan de touwen al ronddraaiend naar beneden te zakken. Hoe toeristisch het ook was en was toch wel leuk om dit te zien.
Staking en een wandeling
We liepen door naar een groot plein dat normaal helemaal vol zou staan met taxi’s Op het schip was echter rond geroepen dat de taxichauffeurs staakten. Als we een aantal minuten vanaf het plein door zouden lopen, dan zouden daar wel taxi’s beschikbaar zijn. We vermoeden dat de cruisemaatschappijen veel te veel commissie vragen van deze taxichauffeurs om binnen de poort op het plein te mogen staan. Door deze hoge kosten houden de taxichauffeurs veel te weinig per uur/klant over. Uit protest stonden ze nu buiten de poort zodat de cruisemaatschappij niets kon verdienen. Wij besloten echter om te gaan lopen want een paar kilometer moest toch wel lukken, dachten we. Het doel was Mahahual, een klein dorpje met vele horeca en andere zaken. Eenmaal buiten de cruiseterminal poort liepen we een weg uit waar voetgangers via een soort middenstrook veilig konden lopen. We zagen onderweg huizen gebouwd worden en zelfs een kerkgebouw. Alles bij elkaar was het helaas een arm en een beetje treurig geheel.
De Vuurtoren
Na een aantal kilometers lopen kwamen we bij de vuurtoren en maakten daar een paar mooie plaatjes met de Harmony of the Seas op de achtergrond. Ook het logo van Mahahula moest natuurlijk op de foto gezet worden.
Mahahual
We liepen het dorpje verder in en naast het mooie strand was het een aaneenschakeling van restaurants, bars en hostelletjes. Allemaal stuk voor stuk typisch lokaal en soms verweerd. Ook werden we we steeds belaagd door stevig gebouwde lokale dames die ter plaatste op het strand massages gaven. Blijkbaar vonden een groot aantal cruisegangers dit een prima idee. Wij bedankten voor de eer. Op elke tafel lag wel een dikke “cruise zeeleeuw” een dergelijke behandeling te ondergaan 🙂 Eenmaal door het dorp liepen we weer terug om het dezelfde gezeur van vragen te ondergaan 🙂 . We maakten weer de nodige fraaie foto’s van het strand en al snel zagen we ons schip weer aan de horizon verijzen.
Terug in het Costa Maya dorpje
Het bleek een stevige en flink warme wandeling te zijn geworden en uiteindelijk na 12 km lopen, bevonden we ons weer tussen de winkeltjes. Het viel ons op dat al de winkeltjes volledig donker waren en al snel bleek dat de stroom volledig was uitgevallen (Behalve bij Diamond International 🙂 ). Ook onze telefoon had geen verbinding meer. We concludeerden dat dit hier in Mexico wel vaker voor zou komen.
Het Caribbean Diner
Eenmaal aan boord aten we nog een klein hapje op de promenade en maakten we ons even later op voor het diner. Het was vanavond Carribische avond en dat betekende dat het personeel getooid was in een vrolijk shirt en zelfs een dansje deed tussen de tafels door. Allemaal erg leuk om te zien. Iedere keer worden hier weer dingen verzonnen om de cruise een aparte ervaring te laten zijn.
Het vertrek
Na het diner was het tijd om te vertrekken en we genoten van de ondergaande zon. Elke avond gaat deze namelijk tussen zes en zeven onder en je kan merken dat je je dichter bij de evenaar bevindt.
De avond
s’Avond genoten we nog even op ons balkon van de warmte en de muziek onder ons. Ook hebben we weer in het Theater van een optreden van de Amerikaanse zanger Jesse Hamilton kunnen genieten. Tussen de nummers door, zette hij diverse cruisegangers “voor gek” en een aantal tiener-gasten werden door hem op het podium gezet. Zingen kon hij zeker en het was een feest. Over feest gesproken; toen we terugliepen naar onze hut liepen we op de Promenade tegen een ander feestje aan. Een team van entertainers zorgde, onder begeleiding van een live band, voor een dans en vele passagiers deden enthousiast mee. Na al dit gefeest sloten we deze warme, leuke maar vermoeiende dag af. Morgen gaan we naar Roatan Honduras en hopelijk beleven we dan weer net zoveel leuks als vandaag.
