Vandaag staat er een reisdag op de planning. We moeten ruim 240 kilometer rijden om net even buiten Vernon aan te komen. Het wordt wellicht saai maar ook deze morgen stonden we weer op met een stralende zon. Het weer gaat wel veranderen en we zullen dan echt moeten wennen aan kouder weer. Pleuni had mutsen en wanten meegenomen omdat je in mei alles kan verwachten. Het laat zich niet aanzien dat we die echt nodig zullen hebben maar je weet maar nooit.
Paragraaf split
Na het gebruikelijke ochtend ritueel besloten we eerst nog een een paar mooie locale foto’s te maken. We liepen via een trap naar beneden en kwamen op een mooi strand aan de rivier terecht. Dit strand werd echter wel verdeeld door scherpe zwarte rotsen maar dat was eigenlijk wel erg mooi om te zien.
Vertrekken
Om half tien ruimde we alles op en vertrokken we. Omdat er op de camping heel slecht internet was en Gert ook ’s avonds geen zin meer had om de foto’s te doen, stopten we na een uurtje rijden bij een prachtig meer en gingen we lekker in het zonnetje de foto’s bewerken en het verhaal schrijven. Ook hier ontbrak goed internet maar in ieder geval was dan wel alles gereed om te kunnen publiceren op het moment dat we wel internet hadden. Na deze korte pauze stapten we weer in de camper en gingen op weg richting Vernon.
De Rit
Door onze rustige rijstijl was de benzine nog niet helemaal op maar het werd toch wel tijd om onze slurper tevreden te stellen. Gert had via de app Gasbuddy uitgevonden dat we in Cachecreek tegen een hele lage prijs benzine konden kopen. Dat was wel apart want in alle andere dorpen en steden was de benzine echt een stuk duurder. Wellicht was het een foutje van de app maar we besloten het er op te wagen. Bij aankomst bleek de app echter wel gelijk te hebben. We draaiden het benzine station in en tankten met onze PetrolCanada card. Gert is van de korting en met deze kaart krijgen we punten die we later weer kunnen inleveren voor korting op de benzine. Tijdens het tanken werd Pleuni aangesproken door een mevrouw die vroeg waar we naar toe gingen. We gingen naar Vernon en zij waarschuwde ons dat er een ongeval had plaatsgevonden en dat we rekening moesten houden met vertraging. Nu liggen de wegen in Canada niet voor het oprapen en na enig zoeken kwamen we tot de conclusie dat we het er maar op moesten wagen. Net buiten het dorpje stopten we omdat het internet opeens weer tot leven kwam. Gert zette de blog online en daarna gingen we weer op pad. In Pembrooke besloten we boodschappen te gaan doen. We zullen een aantal dagen niet meer langs grotere dorpen of steden komen dus het is wel zaak om iets in te slaan. Dat zou ook kunnen in Vernon maar omdat we aan het eind van de middag pas zouden aankomen besloten we hier niet op te wachten. De reis was niet echt saai maar ook niet echt interessant totdat we in de buurt van onze eindbestemming aankwamen. Het landschap werd heuvelachtig en overal om ons heen waren er prachtige meren. Door het zonnige weer zag dit er prachtig uit.
Kekuki Bay Park
We werden overal op de camping gewaarschuwd voor de slangen. De giftige ratelslang was hier helaas aanwezig en ook een vriendje dat erg op hem leek maar niet giftig was. We hopen maar dat we deze jongens niet gaan tegenkomen. Na wat gedronken te hebben werden we verrast met een bezoek van de camping eigenaar. Vriendelijke man die ons met open armen ontving. We betaalden de plek en kochten ook nog hout bij hem om dit te gebruiken voor ons kampvuur. Hij had echter niets meer bij zich en zou het later komen brengen. Het resthout dat we nog hadden staken we al vast aan om de starten met onze bbq. Dat lukte niet zo gemakkelijk want deze stukken waren zo groot dat ze nauwelijks brandden. Al snel zagen we het autootje van de eigenaar met hout aankomen maar tot onze verbazing reed hij ons voorbij en kwam niet meer terug. Gert ging er achter aan maar hij was niet meer te vinden. Een vrijwillige beheerder meldde dat hij hem terug zou sturen en inderdaad na ongeveer een kwartier kwam hij dan toch ons hout brengen. Met de nodige excuses maar dat vonden wij helemaal niet nodig. Ieder mens maakt wel eens een foutje. Met het nieuwe hout brandde het vuur veel beter en het bbq vlees werd toen ook heel snel gebakken. In het zonnetje, met een prachtig uitzicht op heuvels en een meer genoten we van onze maaltijd.
Omdat er geen stroom is op deze plek konden we de airco niet gebruiken. Pleuni zette daarom alle ramen, deuren en dakluiken open om er frisse lucht door heen te laten stromen. Zo aan het einde van de dag kwam er een fris briesje en binnen no time was de camper afgekoeld. Om half tien waren we allebei moe en besloten we naar bed te gaan. Het was heerlijk koel en sliepen dan ook heel snel in. Morgen nog een reisdag naar Revelstoke. We hebben er zin in.