Tegen alle verwachting op reis gaan en nu het daadwerkelijk zo ver is staat er een zware storm op het programma 🙁 Voorafgaand aan deze stormachtige dag begon ons ‘avontuur’ eigenlijk al de avond ervoor. Aan het begin van de avond kwam er een SMS binnen met het bericht dat United Airlines het vliegtuig van onze vlucht geruild had en dat onze stoelreservering gewijzigd was. Na snel even de app gecontroleerd te hebben bleken onze raamplaatsen (2-3-2 stoel indeling) veranderd te zijn van een plek naast het raam naar een plek in het midden. Lichtelijk verbaasd reageerde Karl via de app dat dit natuurlijk niet de bedoeling was. Kon Gert niet even “regelen” dat dit weer gewijzigd werd in twee raamplaatsen? Na enkele pogingen bleek dat United echter alle raamplaatsen op dit type vliegtuig in Economy Plus te hebben ingedeeld en we konden deze plaatsen dan wel krijgen maar wel met een bijbetaling van $120 Nou mooi niet. Wij hadden via vliegtickets.nl een gering bedrag bijbetaald voor stoelkeuze en dus wilden we ook wel waar voor ons geld. We besloten een poging te wagen om via de chat een Amerikaanse medewerker te overtuigen om onze stoelen terug te geven. Na enige tekst en uitleg van onze kant gaf ze aan dat wijzigen niet ging omdat er al ingecheckt was. Mooi verhaal maar daar trappen we niet in. Als het nodig is wijzigen die vliegclubs alles wat los en vast zit en nu na een vliegtuigruil zou er niets meer mogelijk zijn? Enfin, om een lang verhaal kort te maken: Na een kwartier! kwam eindelijk het verlossende antwoord: we konden zonder kosten de gewenste (Economy Plus) stoelen krijgen en zo hadden we toch mooi weer een gratis upgrade geregeld.
Wakker worden
Na gisteravond de berichten van het weer en de luchthaven in de gaten te hebben gehouden, werden we vanmorgen al om 5:30 uur wakker met het geluid van een forse wind die om ons huis blies. Om 12:00 uur stond onze vlucht gepland en om 6.00 uur zetten we onze koffiemachine aan om deze dag goed te beginnen met een bak verse koffie.. Natuurlijk werden direct de laatste berichten er op nageslagen maar het leek erop dat de storm om 12:00 uur nog lang niet op volle kracht zou zijn. Het hoogtepunt van de storm werd nu tussen 18:00 uur en 21:00 uur verwacht. Om die tijd hoopten wij echter al boven Noord Amerika te vliegen. Er werden vanwege de beperkte start- en landingsbaancapaciteit nog wel enkele tientallen Europese vluchten gecanceld maar de Intercontinentale vluchten gingen gewoon nog door.
Op weg
Om half zeven gingen we met onze chauffeur Pleuni op pad om Karl in Eindhoven op te halen. Natuurlijk was het rustig op de weg en zonder enig probleem reden we keurig op tijd voor om ook Karl zijn koffers in onze privé taxi te stoppen. Richting Schiphol dan maar. De navigatie gaf een keurige 9:00 uur als aankomsttijd aan. We konden weer tevreden zijn over onze punctualiteit. We lijken de Japanners wel 🙂 Op de ring van de A10 bleek er tegen verwachting in een korte file te staan op de afslag Schiphol maar we haalde de ETA van 9:00 uur met gemak. Op de kiss en rid strook haalden we snel de koffers uit de auto, namen afscheid en liepen door naar de vertrekhal. Na een snelle koffer drop-off en de automatische paspoort scan, stonden we binnen de kortste keren bij de security met onze rugzakken. Hier bleken ze inmiddels de nieuwe bagagescanners geïnstalleerd te hebben en laptops, iPad of vloeistoffen, niets hoefde meer uit de tas gehaald te worden. Zelfs flesjes drinken lijken nu weer toegestaan te worden. Dat is in ieder geval mooi want van al dat in- en uitpak circus werden we altijd behoorlijk moe.
Aan de gate
Na een broodje en een korte wandeling kwamen we bij gate G12 aan en tot onze verbazing bleek dat we met bus naar ons toestel zouden worden vervoerd. Dat was wel hilarisch want toen eenmaal het “boarden” begonnen was bleken de business en priority passagiers als eerste de bus in te mogen. Binnen korte tijd stonden wij als Economy (plus 🙂 ) klasse naast de fors meer betalende Amerikagangers. Haha wat een malle toestand. De bus reed zoals verwacht naar de overzijde van de A4, waar we ons toestel vanmorgen vanuit de auto al hadden kunnen bewonderen. Eenmaal aan board moesten we nog best wel lang wachten maar precies op tijd werden de motoren gestart en al wiebelend van de zware storm reden we naar onze startbaan om te vertrekken. Met een stevige turbulentie stegen we uiteindelijk op maar eenmaal boven de wolken was alles weer rustig.
Onderweg
Aan boord beleefden we nog steeds de service van United Airlines. Top? Twee, of als je wilde zelfs 3, drankjes voor en tijdens de smaakvolle lunch en prima ruimte en stoelen. Het vliegtuig bleek niet geheel vol maar dat zal waarschijnlijk aan de dag en het tijdstip van de vlucht hebben gelegen. Na het nodige film, lees- en rustwerk, vlogen we uiteindelijk al weer snel boven Canada op weg naar onze tussenlanding Washington DC (IAD). Een paar uur voor de landing kwam er nog een kleine lunch voorbij en al snel daarna werd de landing ingezet. Het was prima weer in Washington want de zon scheen uitbundig.
Entering the USA
De wachtrij bij de security daarentegen leverde vertraging op :-). Een volle Boeing lossen en slechts twee beambten om deze te verwerken, zorgde er voor dat er een flink gevulde rij ontstond tussen de opgestelde linten. Wat was het warm daar. Het werd zelfs op een bepaald moment een Aziatische dame te veel omdat deze meende haar overstap te gaan missen. Ze werkte zich eigenhandig door de rij naar voren om, eenmaal voor aangekomen, weer keurig door een barse Amerikaanse veiligheidsbeambte teruggezet te worden op haar originele plek in de rij. Het blijft een klantvriendelijk volkje die Amerikaanse Homeland Security beambten ? Verrassend genoeg werden wij door een uiterst vriendelijke beambte geholpen die ons enthousiast vroeg naar onze reis en cruiseplannen. Dat hadden we wel eens minder vriendelijk meegemaakt. Na de security was het een kwestie van de koffer van de ene kant weer op een band plaatsen. Onze koffers waren dus veilig aangekomen en weer op weg bedachten wij (Note voor de United vliegers: je kunt tegenwoordig je koffer nauwkeurig volgen in de app).
Eten, wachten en weer de lucht in
Op een drafje gingen wij naar de terminal om bij een klein tentje onze honger te stillen. Niet super, niet verkeerd en wij hadden in ieder geval geen honger meer. Om de tijd te doden liepen we vervolgens onze terminal af en al snel trokken we de conclusie dat deze wel de langste ter wereld moest zijn. 60! gates in een grote lange rij zonder enige loopband. Je zal op het laatste moment een gate-change krijgen Wat een afstand! Onze tweede vlucht was een domestic vlucht wat natuurlijk weer inhield dat we met een vliegende bus verder gingen. Zonder enig extra comfort stegen we al weer snel op en in het donker landden we op Fort Lauderdale Airport.
De laatste hindernis
De koffers stonden binnen een minuut op de band en eenmaal buiten werden we verrast door een warme zomerse temperatuur? We dachten heel even te moeten wachten op de hotel shuttle om dan snel ons bed in te kunnen kruipen. Nou dat viel wel tegen. We zagen heel veel busjes van heel veel hotels voorbij komen maar ons hotel sliep waarschijnlijk al. Al snel waren we het zat en belden we het hotel maar eens. Met een zeeeerrrr traaggeee en gedetailleerde uitleg werd verteld dat… Ze eraan kwamen. Een kwartier wachten en nog een kwartier rijden en toen stonden we gelukkig in ons hotel. Aan onze reisdag was een einde gekomen en slapen was het enige wat ons nog restte.
